بررسی تأثیر تمرین مقاومتی بر سطوح عامل نوروتروفیک مشتق از مغز در پلاسمای موش های صحرایی

مقدمه: عامل نوروتروفیک مشتق از مغز ( bdnf ) یکی از اعضای خانواده نوروتروفین ها است که نقش کلیدی در تنظیم بقا، رشد و حفظ نورون ها دارد. bdnf در پاسخ های سلولی و مولکولیبه تمرین مشارکت می کند؛ اما آثار مداخلات تمرین برآن هنوز به خوبی درک نشده است. بنابراین، هدف این پژوهش، بررسی تأثیر تمرین مقاومتی بر میزانعامل نوروتروفیک مشتق از مغز در پلاسمای موش های صحرایی بود. مواد و روش ها: 40 سر موش صحرایی ماده ویستار به طور تصادفی به 2 گروه شاهد و گروه تمرین مقاومتی تقسیم شدند . گروه تمرین مقاومتی شامل گروه یک جلسه تمرین و گروه 4 هفته تمرین بود. بالا رفتن از نردبان همراه با حمل وزنه به عنوان تمرین مقاومتی در نظرگرفته شد . هر جلسه تمرین شامل 3 نوبت با 5 تکرار بود. حیوانات، در گروه یک جلسه تمرین ، 0، 24، 48 و 72 ساعت و در گروه 4 هفته تمرین 24، 48 و 72 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، بیهوش شدند و خونگیری انجام شد. نتایج: یافته های این پژوهش نشان داد که اختلاف سطوح  bdnf پلاسما بین دو گروه تمرینی یک جلسه و 4 هفته در مدت زمان 24 ساعت (0= p )، 48 ساعت (001/0= p ) و 72 ساعت (002/0= p ) معنی دار است. سطوح bdnf پلاسما به دنبال 4 هفته تمرین در مدت زمان 24 و 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (به ترتیب 04/0 p= و 02/0 p= ). اما ، به دنبال یک جلسه تمرین در مدت زمان بلافاصله، 24 و 72 ساعت، نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت (به ترتیب 001/0= p ، 009/0= p و 027/0= p ). نتیجه گیری: تعداد جلسات تمرین می تواند بر سطح نوروتروفین تولید شده در پاسخ به تمرین مقاومتی مؤثر باشد بنابراینتمرین مقاومتی یکی از مدل های مناسب و مؤثر برای بررسی رفتار مولکولی این نوروتروفین است.